De gouden toiletpot voor trump
Donald Trump, de ons welbekende
moderne versie van Dagobert Duck, staat niet bekend om zijn alles innemende
bescheidenheid. Alles innemend is hij wel, maar de combinatie met bescheidenheid
gaat mank. Misschien was dit jou ontgaan, maar het Salomon Guggenheim Museum in
New York in ieder geval niet.
Zijn vraag om het ‘Landschap in
de sneeuw’ van van Gogh even te mogen lenen, werd met hoon ontvangen. ‘Donald,
je kan wat ons betreft de pot op’.
Dat zou een passende reactie zijn
geweest, ware het niet dat als tegenvoorstel een alternatief kunstwerk, de
gouden toiletpot met een waarde van meer dan 1 miljoen, werd voorgesteld. De
kunstenaar sprak van ‘het symbool van buitensporige welvaart’. Een pléfiguur
voor Trump en de zaak stinkt, mensen!
Mij bekropen direct twee vragen:
1. Hoe
zou ik het vinden om in het vervolg op een gouden pot te mogen poepen?
2. Hoe
zou Trump met deze pot omgaan?
De eerste vraag is gemakkelijk
beantwoord.
Ik zou onze woning direct
maximaal laten beveiligen. Ik zou een valse herdershond achter de voordeur laten
slapen. Ik zou onrustig zijn en bang zijn voor een overval.
Ik zou de WC-eend weggooien
vervangen door zachte groene zeep. Ik zou de sambal weggooien ter voorkoming
van vlekken na de dag van consumptie.
Ik zou 'aan de dunne' zijn van de
zorg, mij diep schamen voor dit symbool van buitensporige welvaart; potsierlijk
in een behoefte voorziend. Binnen de
kortste keren zou ik wensen dat deze pot onder de dikke kont van Trump terecht
zou komen.
Dat brengt mij bij vraag 2. Ik
zie het antwoord voor al mij.
Met veel egards wordt de pot het
Witte Huis binnen gereden. Het laat Trump volledig koud. Pas ’s avonds, als hij
zijn favoriete toiletruimte op de meest onverschillige wijze betreedt, laat hij
zijn pantalon met geweld afdalen, duwt zijn klein geslacht wat naar achter en
ploft met veel geweld op de gouden specsaver. Een korte glimlach, een hoop
lawaai, wild geveegd, even omkijken en grove boer. Dan ziet hij naast het
etiketje van de Italiaan Maurizian Cattelan, de maker van de pot, met heel
kleine letter gegraveerd: ‘BILL was here’. De agressieve tweet van die nacht
werd door de Witte Huisstaf bliksemsnel verwijderd.
De volgende ochtend draagt Trump
zijn schoonzoon Jared Kusher op de gouden pot op marketplace te verkopen. ‘Daar
krijg je geen drol voor’ zegt Jared. En zo was dat.
Zo kwam het dat Julio Poch werd
gecharterd om de pot ‘ergens boven Europa’ uit een vliegtuig te gooien. Jullie
voelen het al aankomen: de pot viel precies voor ons huis in het water. En daar
ligt hij nog, tussen de drolbaarsen. Ik heb er waterlelies in geplant en daaromheen
wat riet. Daar wordt de gouden pot elke dag bezocht door een oude, brutale en
buitensporig dikke rat die er wél in wil poepen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten