Bonobo
Het
moet ongetwijfeld aan mijn vroegere biologieleraar liggen, maar tot op de dag
van vandaag had ik nog nooit van bonobo’s gehoord. Gelukkig dat de krant van
vanmorgen mij wijzer maakte.
Een
onderzoeksteam van de universiteiten Sint Andrews, York en Kyoto heeft de
gebaren van chimpansees en bonobo’s bestudeerd. We weten nu dat deze dieren
voor negentig procent dezelfde gebaren maken en ook dat ze voor alle hetzelfde
betekenen.
Op
drie plaatsen van de wereldbol zaten wetenschappers langdurig te kijken naar de bewegingen
van deze twee apensoorten. Uren, maanden, dagen, jaren vlogen als een schaduw
heen. Het resultaat mag er zijn. Er zijn 33 gemeenschappelijke gebaren
ontrafeld.
Zo
betekenen een duw en een klap dat een ander moet stoppen met een bepaald
gedrag. Een arm uitsteken betekent klim maar op mijn rug en een aai over de
mond is vragen om eten. Gesteld wordt
dat het toekeren van een lichaamsdeel naar de ander betekent dat de aap daar
gevlooid wil worden. Ik denk dat dit laatste een verkeerde conclusie is.
De
onderzoekers willen nu gaan bestuderen of deze erfelijk doorgegeven gebaren
ook op een of andere manier zijn terug te vinden bij de mens. Dat is nuttig, maar
stel je voor dat wetenschappers langdurig op hun klapstoeltjes voor jouw levenskooi
gaan zitten om met een schrijfblock in de
hand jouw gebaren te inventariseren.
Welk
gebaar zou je dan maken?
Dat
brengt mij bij de vraag of tussen die 33 ontrafelde gebaren ook dat ene gebaar van jou is terug te vinden. Dat is waarschijnlijk moeilijk, want de publicatie komt uit Amerika en daar zeggen ze ‘piep’ en het
plaatje van het gebaar wordt deels zwart gemaakt.
Voor
mij is het duidelijk. Ik maakte in de vroege morgen een verkeersfoutje en voor
het raam van de betrokken automobilist verscheen de opgestoken middelvinger. Ik
liet mijn raam zakken en riep enthousiast: BONOBOOOO!!!