Eind goed, al goed! Vorige week vrijdag, tijdens mijn
verblijf in Finland, kreeg ik een scan van de publicatie van de gemeente in de
dorpskrant toegestuurd. Niet alleen dat, maar ook drie mails, een whatsappje en
een telefoontje vertrokken naar het hoge Noorden.
Ik was totaal verrast door zo snelle positieve reacties. Ook
na thuiskomst bij mijn wandeling door het dorp reageren dorpsgenoten in de zin
van ‘gerechtigheid’. Dat doet mij heel veel. Ik wil niet zeggen dat ik er mee
opstond en naar bed ging, maar de afgelopen tweeëneenhalf jaar zijn toch wel
wat gekleurd door de teleurstelling en ergernis over de afschuwelijke manier
waarop enkele dorpsgenoten zich kwalijk afzetten tegen het voormalig bestuur. Velen
stellen mij en mijn collega’s, na de felicitatie, de vraag: ‘waarom moesten toen jullie weg?.’ ‘Ik denk dat je dat al wel begrijpt’ is mijn
antwoord en er wordt geknikt.
Een van mijn allereerste ‘ bazen’ zei als het over zelfreflectie ging: ‘kleine mensen hebben een trapje nodig om in
de spiegel te kijken’.
Collectief en individueel (Jelle IJntema) zijn wij aan de praat
geraakt met de Burgemeester en later wethouder Offinga. Die gesprekken werden
gekenmerkt door luisterende oren, respect en openheid.
Het gevoel van wederzijds begrip ontstond en dat duidelijk ‘hoe
de hazen hebben gelopen’.
Het hoogste orgaan van de gemeente (BenW) laat er nu geen
misverstand over bestaan hoe ze terugkijkt op de periode van samenwerking met
het voormalig bestuur. Dit is in de dorpskrant naar al onze dorpsgenoten verduidelijkt.
Alle waardering daarvoor. Als er al een ‘strijdbijl’ lag, dan is deze waardig
begraven.
Eind goed, al goed; met de nadruk op ‘eind’. Daar waren we
aan toe. Bedankt allemaal voor de reacties!
