Gert Bals overleden. Een terugblik op de tijd dat keepers nog keepers waren.

Ik lees zojuist in de krant dat Gert Bals, oud-doelman van o.a. PSV en Ajax, op 79 jarige leeftijd is overleden. Daar wil ik even bij stil staan.

Gert Bals was namelijk in de jaren daarvoor mijn voetbalidool. Als keeper van ’ t Gooi, destijds een eerstedivisie-club, haalde hij met zijn fabelachtig doelverdedigen wedstrijd na wedstrijd punten voor de club binnen.

Het was nog de tijd dat je als keeper niet presteerde door de bal al dan niet voor de voeten van een tegenspeler te stompen, maar vooral door op de meest fraaie wijzen ballen klemvast uit de bovenhoek van het doel te plukken. Gert Bals was daar een meester in en ik heb de afgelopen jaren nog dikwijls aan hem gedacht. Ovaties kreeg hij in de stadions. Het was een onvergetelijk onderdeel van de show van het voetbal van toen.

De keepers van nu zijn voor mij letterlijk afgestompte figuren. Een geschoten bal  met een prachtige zweefduik klemvast beetpakken is er bijna niet meer bij. ‘De hele wereld’ stompt; dus het zal wel effectiever gevonden worden. Dat impliceert dat er ook niet meer op klemvast ballen uit de bovenhoek pakken wordt getraind. Als voetbalfans wordt ons een showelement ontnomen. Gert Bals, Eddy Pieters Graafland, Jan van Beveren, Frans de Munck; dat waren de kunstenaars op het veld en geen stompzinnigen.

De jongeren onder ons zullen dit niet missen.  Ik denk met weemoed terug aan deze  échte keeper, Gert Bals. 

Een nieuw syndroom!!

Al meer dan driekwart jaar maak ik gebruik van de mooie sportzaal van een fysiotherapievestiging om de klachten van een versleten knie te beperken. Aan mijn lijf nog geen knieprothese, maar eerst door een keiharde aanpak gewicht verliezen en spieren trainen. Tweemaal in de week word ik onder begeleiding een uur afgebeuld. Met resultaat; het vet neemt af, de spieren toe, de conditie verbetert en de pijn is sterk verminderd. Ik voel mij daar als een jonge god onder de senioren.

Maar helaas er lopen ook andere zwoegers rond. Sportieve Friezen die ook gebruik mogen maken van de zaal. Een fjierlepper, tenger maar ijzersterk. Schaatsers die zich uit de naad zwoegen voor het moment dat de tocht der tochten komt. De jonge god onder de senioren wordt hier direct op zijn plaats gezet.

De tocht der tochten komt maar niet. De teleurgestelden springen daarom op de fiets en rijden de 235 kilometer Elfstedentocht in één ruk; als troost. Dat was afgelopen Pinksterweekend.

Vandaag verschenen zij op het therapie-uur en bezetten daar de fietstrainers om de spieren wat te laten afkicken. Geen plaats meer in de fietsherberg; mij restte het door ieder gemeden lage ligexemplaar. Er werd daarboven mij aardig wat afgebabbeld. Fietserslatijn en vele Friese dorpsgenoten gingen over de tong. ‘ Heb je Bekkema gezien? Die kwam na Dokkum niet meer vooruit’. ‘Ja en Sijke Pietersma moest van vermoeidheid overgeven’. Ik keek omhoog en voelde mij daar beneden heel erg klein. Ons fietsgezelschap had de tocht snel en probleemloos uitgereden; een prestatie. Zij keken naar beneden en voelde mij nog kleiner.

Ik kon de vraag verwachten: ‘Fiets jij ook?’. ‘Ja, ik fiets ook, maar niet zo ver als jullie. Helaas moet ik na 25 kilometer afhaken. Dat komt doordat ik lijd aan het Dumoulin-syndroom’. Mijn kwelgeesten keken elkaar aan met een vragend gezicht van ‘heb jij daarvan gehoord?’.

Ik ging rechtop zitten en blufte ‘het is een benigne pijn aan de musculus glutaesis medius.  Een syndroom wordt meestal genoemd naar de arts die het ontdekte of een patiënt die ermee in de aandacht komt’.

Mijn gehoor wilde al verder fietsen, maar ik stond op en sprak deftig: ‘het is dus pijn aan je kont waarvan je moet afstappen!’. Het werd stil. Pas toen ik in de kleedkamer was, weerklonk vanuit de zaal gelach. Het kwartje was eindelijk gevallen.

Dumoulin stapte vandaag af in Giro d' Italia.

Lang zal 'ie leven

Voor mij ligt een verjaarskaart van Ulla Popken, een van de bekendste internetleveranciers  van lijf omhullende lappen en lederwaren. Er staat een gebakje op de voorkant en een, met heel haar hart gewenst, ‘Happy birthday’. De kaart is twee dagen te laat ontvangen en gericht aan ‘Mevrouw Schoevers’. Hieruit kan je afleiden dat op de voorhand wordt uitgegaan van een gratis geslachtstransformatie; een gulle gave waar ik al jaren naar uitkijk. De kers op de verjaarstaart van Ulla staat op de achterkant van de kaart: ‘uw verjaarscadeau, 10% korting op de volgende aanschaf’. Daar krijg ik maar liefst veertien dagen de tijd voor.

‘U bent jarig’ zei onze postbezorger met een knikje naar de stapel kaarten in zijn linkerhand. ‘Gefeliciteerd’.

Ja mensen, ik was zondag jl. jarig en ben dit jaar meer verwend dan ooit. Het is ook een kroonjaar met een respectabele leeftijd. Vanaf eergisteren vind ik mij dan ook een ‘oude lul’.

De brillenboer Pearl is altijd de eerste, maar dat cadeautje maak ik al niet meer open. Al jaren een feestballon (zelf opblazen) en een gratis oogmeting. Mijn ogen zullen namelijk per jaar minder worden.

De verzekeraar stuurt mij een pakket dat ik op mijn beeldscherm moet open maken. Als ik dat volverwachting doe, treft ik een wens aan: ‘veel geluk en veiligheid’. Een sigaar uit eigen doos!

De autodealer wil met mij praten bij het genot van koffie en een verjaarsgebakje. ‘Een automaat gratis. Dat is gemakkelijk en veilig meneer’.

Bol.com zit erbij, de leverancier van scheepsbenodigdheden, een restaurant, een bloemist, schoenzaken, apparaat verkopers, maar vooral kledingboeren, kledingboeren en nog eens kledingboeren; uit Joure, uit Sneek, uit Gorredijk, uit Duitsland, undsoweiter.

Voor mij ligt nog die kaart van Ulla Popken. Net als al haar collega’s, wenst zij mij: Lang zal hij leven, Lang zal hij leven, Lang zal hij leven!

Maar vooral: Hans Schoevers kan de ‘klere’ krijgen.

Met 10 % korting.