In mijn rol als artiest, moet ik er erg aan wennen: bij mijn voorstellingen zou ik niet meer van start kunnen gaan met een ‘Goedemiddag dames en heren. Wat leuk dat ik vandaag voor u mag optreden’.
Ik heb, voor ik binnenkort mijn instrumenten, luidsprekers en microfoons definitief in de wilgen hang, nog acht optredens voor ouderen op het programma staan.
Wat moet ik nu in hemelsnaam tegen ze zeggen?
Bij de NS weten ze het wel: ‘goedemiddag reizigers’. Daar kan ik helaas niets mee. ‘Goedemiddag grijzigers’ misschien, maar dan discrimineer ik de kalen onder ons. Op de stations worden bovendien de niet-reizigers (afhalers en wegbrengers) gediscrimineerd.
Bij de Gemeente Amsterdam is het voorschrift nu: ‘mensen’ of ‘mens’. ‘Goedemiddag beste mensen’. Ben ik me daar een nostalgisch sfeertje aan het neerzetten, en dan brul ik: ‘Hallo beste mensen’.
Stel je voor: in Amsterdam zeg je niet meer ‘meer mevrouw’, maar ‘mens’.
Niet meer ‘deze mevrouw’, maar ‘dit mens’.
Niet meer ‘mevrouw Jansen’, maar ‘dat mens van Jansen’.
Dit komt toch wel heel dicht in de buurt van de meeste besproken uitspraak van Pim Fortuyn:’mens ga koken’.
Een voordeel is in dezen wel, dat je over ’de mens’ en ‘ het mens’ kan praten.
Voor de mierenneukers: dit dekt in feite alles.
Het niet meer spreken van ‘dames en heren’ is een serieus onderwerp. Ik begrijp dat wel. Ik denk dat we de genders onder ons, met veel belangrijker zaken van dienst kunnen zijn.
Mijn acht resterende optredens houd ik nog voor ‘dames en heren’. Een dame spreek ik aan met ‘mevrouw’ en een heer met ‘meneer’. Dat leer je me niet zomaar af.
Maar als je dat op prijs stelt, dan mag je tegen mij wel ‘mens’ zeggen; ‘de mens’, graag.
